129. ඔන්න යාලුවෝ

මේ පෝස්ටුව ලියන්න හිතුනේ සරත් ලංකාප්‍රියගේ මිතුරු තුමෝ- 2 කියන ලිපියට පිලිතුරක් ලියමින් සිටින විටය. මේ සිදුවීම සිදුවුයේ අනූව දශකයේ අග බාගයේදීය. ඒ මම රැකියාවට අමතරව පෞද්ගලික පරිගනක එකලස් කරන්නෙකු ලෙසින් කටයුතු කල සමයයි. ඒ කාලයේ අදමෙන් නොව මාසෙටම එක පරිඝනකයක් එකලස් කරගත්විට සෑහේය. කෙලින්ම දෘඩාංග ගෙන්වා එකලස් කරනවානම් පරිඝනකයකින් රුපියල් 10000-15000 අතර මුදලක් ලාබය වශයෙන් තබා ගත හැකිය. තරඟ කාරී සමාජය මේ සියල්ල වෙනස් කර ඇත. එදා වසර 5කට වඩා කල් පාවිච්චිකල පරිඝනක අද වසරක් වැඩකර ගන්නෙත් බොහොම අමාරුවෙනි.


  පුංචි කාලේ දහම් පාසැල් ගිය මගේ එක මිත්‍රයෙක් උන්නා. මිනිහට අපි කියන්නෙ ජයේ කියලා.ජයේ හොඳ සල්ලි තියන පවුලක එකම පුතා. එයාට තව අක්කලා දෙන්නෙක් උන්නා. ඒගොල්ලන්ගෙන් මේ කතාවට වැඩක් නැති හන්දා ඒ ගොල්ලන්ගෙ විස්තර ඕනෙ නැ. 

එතකොටත් ජයේ කසාද බැඳලා උන්නෙ මගේ සමකාලීන මිතුරෙක්. කසාද බැඳලා තිබුනෙ ඉස්කෝලෙන් එලියට එනකොටම මගුල් විසේ ඔලුවට ගහපු නිසා. ඒ මගුලට ජයේ ගේ ගෙදරින් කැමත්තක් තිබුනෙ නෑ. ඔය හේතුව නිසාම ජයේව ගෙදරින් අයින් කරලා තිබුනේ. ඒත් මිනිහට සල්ලි තිබුනා . එක එක ව්‍යාපාරික වැඩවලට යොදවලා හුඟක් සල්ලි නැතිකරගෙනත් තිබුනා. අන්තිමේ නැත්තටම නැතිවෙන්න ගියා. ඒත් ජයේගේ අම්මා තාත්තට හොරෙන් ජයේට සල්ලිවගයක් එවලා තිබුනා.

 ඒ සල්ලිවලින් පරිඝනක ක්‍රීඩා නැත්නම් Computer Game Center එකක් දාන්න මිනිහා සැලසුම් හදාගෙන උන්නා. මට ඔය කාලෙදි මිනිහා කතාකලා එයත් එක්ක සම්බන්ද වෙලා පරිඝනක ක්‍රීඩා ආයතනයක් පවත්වාගෙන යන්න. 

ඔය කාලෙදි මම මගේ කියලා වීඩියෝ සෙන්ටර් එකකුත් කරගෙන ගියා, ඒ සම්බන්ද සුලු හැන්දින්වීමක් මම මීට පෙර ට්‍රිබල් X සීඩී එකක් ලිපියෙන් ගෙන හැර පෑවා තව විස්තරයක් තියනවා ඒක පසුවට ඉදිරිපත් කරන්නම්. 

යාලුවොත් එක්ක හවුල් වෙළදාමට මගේ මනාපයක් තිබුනෙ නෑ. අනික් කාරනය ජයේ ගැන සමාජයේ තිබුන ආකල්පය එතරම් හොඳ එකක් නෙමෙයි. පාඩුවේ මම කරගෙන යන ව්‍යාපාරයට නිරපරාදේ නරක නාමයක් ගාවගන්න මගේ උවමනාවක් තිබුනෙත් නැති හන්දා මම කෙලින්ම ජයේට බෑ කියුවා. 

ඒත් යාලුකම තියාගන්න උවමනා නිසා එයාට එයාගෙ ව්‍යාපාරය පටන්ගන්න අවශ්‍ය පරිඝනක ජාලයයි පරිඝනක එකලස් කෙරිල්ලයි මම කරලා දෙන්න පොරොන්දු උනා. හැබැයි අවශ්‍ය කලමනා එයාට ගෙනත් දෙන්න කියුවා.

ඒ කාලේ හැටියට පරිඝනක 6ක් සර්වර් එකක් එක්ක පරිඝනක ජාලයකට අනුයුක්ත කරන වැඩේ ලොකු වියදමක් යන වැඩක්. ඒත් ඌ අන්තිම අඩියටම වැටිලා උන්න නිසා මම ඒ වැඩ නොමිලේම කරලා දුන්නා. 

ජයේට පරිඝනක ගැන අවබෝදයක් තිබුනෙ නැ ඒහන්දා මිනිහා කියුවා මම බඩු ගන්න තැනින් අරන් දෙන්න කියලා. පස්සෙ මම මගේ තව පරිඝනක ගෙන්වන මිත්‍රයෙකු ළඟට ජයේව එක්කගෙන ගියා. 

මම කලිනුත් කියුවනෙ ඒකාලෙ එක පරිඝනකයක් එකලස් කිරීමෙන් ගන්න පුලුවන් ලාබය. ජයේ එදා පරිගනක 5කට බඩු මිලදී ගත්තා තව පරිඝනක ජාලයට අවශ්‍ය ජැක් එකේ හිටන් Switch එක දක්වා සියලුම බඩු ගත්තා. 

මට තිබුනා පරිඝනක ගෙන්වන යාලුවට කියලා මගේ කොටස තියාගන්න. ඒත් මම කියුවා එහෙම නොතියා ජයේට බඩු දෙන්න කියලා. මම යාලුවෙකු වෙනුවෙන් ලොකු ලාබයක් එදා නැතිකරගත්තා. 

කොහොමහරි සතියක් ඇතුලත ජයගේ Game Shop එක පටන්ගත්තා. ජයේ මට සෑහෙන්න ස්තුති කලා.

 ඔහොම මාසයක් විතර ගියා. මම පරිඝනක වගයක බඩුගන්න මගේ පරිඝනක ගෙන්වන යාලුවා මුනගැහෙන්න ගියා. පරිඝනක යාලුවා මට කියුවා එයාගෙ Accountant හමුවෙන්න කියලා. 

මම ටිකක් බයත් උනා මොකද ජයේ පොලු තියන්නත් දක්ශයි. Accountant මට දුන්නා රුපියල් 56000ක commission චෙක් එකක්. 
මම මගෙ පරිඝනක යාලුවගෙන් ඇහුවා 

"ඇයි මට එදා deal එකට commission එකක් තිබ්බෙ මම තියන්න එපා කියුවනෙ" කියලා.

 "නෑ නෑ මේ එදා ගත්තු ඒවට නෙමෙයි." 

"එහෙනම්? "මම ඇහුවා 

"උබේ යාලුවනම් මරු යාලුවෙක්. සතියකට විතර පස්සේ මූ ආයෙත් මාව හොයාගෙන ආවා තව ලක්ස තුනක් වියදම් කරලා ලැප් ටොප් 2ක් ගත්තා උඹත් එක්ක ආවෙ නැත්තෙ උඹට ගානක් යන හින්දා කියුවා." 

මට පොළව පලාගෙන යන්න හිතුනා 

"උඹ ගැන දුක හිතිලා මම ඌ ගත්ත ලැප් ටොප් වලට ඔන්න ඔය Commission එක තිබ්බා" 

ව්‍යාපාරික අරමුනින් ඇසුරු කරන පරිඝනක මිතුරාත් පුංචිකාලෙ ඉදන් එකට හිටපු මිතුරාත් අතර වෙනස මට දැනුනෙ එදා.