කොහොමද කෑම.. තාම මතකයි

ටික දවසකින් මුකුත් ලියන්නත් බැරිඋනා. වැඩ වැඩි හින්දම නෙමෙයි. ලියන්න තිබුන මාතෘකා වැඩි නිසා. මොනව ලියන්නද කියලා හිතාගන්න බෑ. ක්‍රිකට් ගැන ආයෙත් උනන්දුව වැඩිවන නිසා ඒ ගැන යමක් නොලියුවොත් අමුම අමු ක්‍රිකට් පිස්සෙක් වෙන මට නිකන් මදිකමක් කියලා හිතුනා. ඔන්න අද මම මගෙ බ්ලොග් අඩවිය ක්‍රිකට් වලට වෙන් කලා.


කාලය වකවානුව මට මතක හැටියට 1990 වසර. මම ඉස්කෝලෙ යන එකෙක් කොහොමටත් ජනවාරි පලවන වාරය ඇරඹුමත් සමග අපෙ කොල්ලන්ට තියන ලොකුම පිස්සුව තමා ක්‍රිකට් පිස්සුව. ඔය පිස්සුව අඩුවෙලා යන්නෙ අප්‍රෙල් මුල සතියෙ අවසන්වන කොකා කෝලා කුසලානය අවසන්වීමත් සමග.



දැන් කාලෙ වගෙ පොතෙ පතෙ ඉන්න අය පොත පතටම සීමාවෙලා උන්නෙ නෑ. , ක්‍රීඩා තරඟ වලට සහබාගීවෙන අය විතරක් නෙමෙයි මුලු පාසලම වගෙ ක්‍රීඩා තරඟ වලට උනන්දුයි. මහ තරඟය කියන්නෙ විශේෂ එකක් උනාට අනිත් තරඟත් පුලු පුලුවන් පාසැල් වලට ගිහින් තරඟ නරඹන්න අපි වගෙ සිසුන් රොත්තක් සැදී පැහැදී උන්නා.


එදා සිකුරාදාවක් එදා විද්‍යාලාන්තර තරඟ වලින් නාලන්ද - xxxx තරඟය රීඩ් මාවතෙ ඒ කියන්නෙ xxx විදුහලේ ක්‍රීඩා පිටියෙ පැවැත්වුයෙ. මැච් දවස් වලට අපි වගෙ ක්‍රීඩාලෝලී කොල්ලො ටික පාසලෙ අධ්‍යාපන වැඩවලට යොදාගන්නවා ඉතින් බොරු තමා. 10 වෙනකොට කට්ටිය තරඟය පවත්වන ක්‍රීඩාංගනයෙ සුවපහසුවට අසුන් ගෙන ඉන්නවා.

 උගුර බැරැන්ඬි වෙනකන් තමාගෙ පාසැලෙ ජයග්‍රහනයට කෑගහනවා. ඔහොම කෑගහනකොට විරුද්ධ පාසැලෙ ක්‍රීඩකයන්ගෙ වැරදි වලට හූ තියන එකත් සිදු නොවුනම නෙමෙයි. 

ඉතින් අපිත් එදා රීඩ් මාවතෙදි ඔය හූවත් කියුවා. ඒකාලෙ තමා අර කොළඹට කිරි අපට කැකිරි කාලෙ . අර හූ වත් එක්ක අපෙ පැත්තට ආවෙ නැද්ද ඊට කලින් දවසෙ ඉතිරිඋනු කිරි පැකට් වගයක් අහසින්.


ක්‍රීඩාංගනයෙ උන්නෙ අපෙ පාසලෙ උන් විතරක් නෙමෙයි . අපෙ සහෝදර පාසැල කවදාවත් අපිව අමතක කරන්නෙ නෑ. ඒ අයත් හුඟ වෙලාවට අපෙ පාසලෙ තරඟ නරබන්න යනවා. අපිත් ආනන්දෙ තරඟ බලන්න යනවා. . ඉතින් එදා කිරි පැකට් ප්‍රහාරයට ආනන්දෙ සෙට් එකකුත් භාජනය උනා.


වත්මනේ ජා‍ත්‍යන්තර විනිසුරුවරයෙක් වන ශ්‍රි ලංකා කන්ඩායමෙ බොහොම උනන්දුවකින් ක්‍රීඩා කරපු ක්‍රීඩකයෙකුත් ඔය ප්‍රහාරයට ලක්වුනා ඒ ක්‍රීඩකයා එදා පාසැල වෙනුවෙන් ක්‍රීඩා කලා. 

කොහොමහරි දවස් දෙකක් පවත්වන තරඟය පලවන දවසෙ දිවා විවෙකයටත් කලින් නැවැත්වුවා.


ඊට පස්සෙ උනෙ අවුරුදු ගානක් යනකන් xxxx - නාලන්ද තරඟය අත්හිටෙව්වා. 

  ඔබ නොදන්නවා උනාට මෙ පාසැල් තුන තවමත් එදා සිදුවීම තවමත් බිග් මැච් දවස් වලදි සමරනවා. ඔය පාසැල් වල සිසුන් අතර තියෙන්නෙ ඒ අමිහිරි සිදුවීම පිලිබඳ මතකයන් කියලයි මට හිතෙන්නෙ. ඒත් ඒ තරහ මරහ බිග් මැච් දවස් වලට විතරයි.

ප.ලි : මෙය මා අත්දුටු සත්‍ය සිදුවීමක් නිසාත්, මේ කතාවට පාසැල්වල නම් ගම් යොදා ගත්තෙ පාසැල් වලට ගැරහීමට සඳහා නොව , නම් නොයොදා මෙ කතාව ලිවීම ඵල රහිත වග හැගුන නිසාය.